تا به کی ای دل دیوانه بدام هوسی؟

نگذاری که من برآرم آسوده نفسی

گهه بدنبال سرزلف بتان میکشییم

گهه امانم نسپاری تو به هر خار و خصی

ای دل از خواهش بیجای تو من خسته شدم

شکوه ات را برم آخر ببر دادرسی

سوزد و گرید و افروزد و نابود شود

هر که چون شمع بخندد به شب تار کسی

ای که در خوابی بترس از چشم بیدار کسی

بیگمان دست در آغوش نگارش سیر که شد

هر که یک بوسه ستاند ز لب یار کسی

کاش معشوق ز عاشق طلب جان میکرد

تا که هر بی سر و پایی نشود یار کسی

تیغ بروون گر بدستت داد روزگار

هرآنچه خواهی ببر اما نبر نان کسی

گر کباب جگر خویشتن باید خوردن

بخور و دم مزن از بره ی بریان کسی

ما به لقمه نان و گهنه جامه ی خویش ساخته ایم

چشم امید نداریم برسان کسی

مژده ای دل گر تو بمیری از بهر خدا ز این غم

مرده بهتر تا که بمانی بفرمان کسی

اگر ماه بودم به هر کجا که بودم

شبی لب بامت می نشستم

اگر سنگ بودم به هر کجا که بودم

سر رهگذار تو میگرفتم

اگر ماه بودی به هر کجا که بودی

به صد ناز شاید شبی لب بامم می نشستی

اگر سنگ بودی به هر کجا که بودی

مرا می شکستی   مرا می شکستی

در تب و تاب رفتنم به فکر راهی شدنم

تو ای همیشه همسفر مرا شناختی تو اگر

مرا پس از من بنویس به هر کس از من بنویس

ای تو هوای هر نفس ـ هر نفس از من بنویس

مرا به دنیا بنویس همیشه تنها بنویس

به آب و خاک آتش و باد برای فردا بنویس

     کاش روزی که سهراب نوشت آب را گل نکنیم از گل آلودی دلها مینوشت

 مینوشت از دلهای ساده و شکسته از دوری عشق و از بی مرامی ها مینوشت

     کاش بود و میدید گل کردند آب چشم عاشق را از فراق معشوقه خود

     بود تا مینوشت چه ها که نکردند نا مردمی ها از زخم زبونها مینوشت

     من زخم خورده ام از نا کرده های خویش چه میشد اگر سهراب از من

            از دور بودن آرزوهایم از تنهایی و تنها بودن من مینوشت

                                                                             از خودم

دلم میسوزد به حال غم اونم میسوزد به حال من

گاهی غم گاهی هم تو بهم بگو خوش به حال من

دیوانه ترینم تو بگو با کی بد کردم که چنینم

خدایا کاش عاشق میشدی و میدیدی که جیه حال من

دارم از عشق حرف میزنم عشق من و من آره این منم

میدونم بازم قاطی کردم خوب مگه جز این چیه حال من

                                                                                 از خودم

شعری که واست نوشتم نپسندیدی دوباره

                                به تو بر، خورده بود انگار، که بهت گفتم ستاره

تعریف از خودم نباشه، عزیزم به نیس

                               آخه قلب عاشق من بهتر از اونو بلد نیس

دوسه خطی که نوشتم راستشو بخوای، بریدم

                            چون دیدم همه رسیدن، من به عمرم نرسیدم

خط دوم که تموم شد واقعا من کم آوردم

                                دوسه بار تو خط سوم تورو به خدا سپردم

خط چهارم ولی دیدم، باقی مونده اصل مطلب

                                     خواب چشاتو میبینم به خدا همیشه هرشب

خواب میبینم تو یه نوری، یه ستاره، یه فرشته

                                     خوابتو هرجا میبینم اونجا آخر بهشته

وسط نامه یکی گفت چرا باز داری می لرزی؟

                                      من برای تو نوشتم تو به یک دنیل می ارزی

اینا به دلت نَشینه من واست چی بنویسم؟

                                        قدماتو کاش بیاری بذاری رو چشم خیسم

چند شبه دلشوره دارم که نبینمت دوباره

                                  تو به این خط که رسیدی نامه رو می کنی پاره

پاره کن نامه رو پاره، آخه صاحب اختیاری

                                   حتی میشه بسوزونیش اگه منو دوست نداری

شاعرانه اس، ولی راستش نامه ی من کاغذی نیست

                               کاش بقیه شو بخونی موقع خداحافظی نیست

هر کاری دوست داری کن من شکستمش غرورو

                                   زحمتت می شه عزیزم که بیایی این راه دورو

دل تو قصر نوره دل من یه تیکه چینی

                                چینی و واسه شکستن کاش یه بار بیایی ببینی

عکس تو هنوز همون جاش توی قاب عکس چوبی

                            راستی خوب شد یادم افتاد چرا آنقدر تو خوبی؟

سقف گریه ام همین امشب ریخت رو آخرای نامه

                           فقط اون شبی که بالش شب مرگه گریه هامه

من فقط به عشق اون شب وقتی شب میشه میخوابم

                                اما دیر بودن اون شب ، بدجوری میده عذابم

دستمو امشب میذارم زیر گرمای سر تو

                                 ما پیش همدیگه باشیم، یعنی میشه باور تو؟

هرکس اون شب بخوابه عاشقیش راسراسکی نیست

                         بی رو درواسی عزیزم، چشمو دلش یکی نیست

زیادی واست نوشتم حق داری که بشی خسته

                             اما این یه تیکه چینی، چه کنه دلش شکسته

عزیزم مراقب اون چشای ناز خودت باش

                                   فکر چندین ماه دیگه که میاد تولدت، باش

آنقدر با هم میگیریم فالای چای و قهوه

                           که بگن خبر رسیدن همه چی توش محو محوه

یه بهمن رو غمگین، یه دوستت دارم، یه امضاء

                                  من دلم واسه تو تنگه تو تابستون، شب یلدا

                                                                                                  از خودم